Nieuwe reis met onwijze jetlag

Na 13 uur, aangekomen op onze droombestemming, beetje moe maar met zoveel energie, wat gaat dit land ons brengen.
Snel een telefoonkaartje gekocht en een dongel, zodat we lekker in contact kunnen blijven met het thuisfront.
Een mannetje, met heel veel Nieuw Zeelandse kennis stond al op ons te wachten, om ons naar het depot met ons rijdende huis te brengen.
Na een complete uitleg over de camper, hoe alles werkt, bijvoorbeeld het water bij vullen, alle functies van alle knopjes in en on de wagen, het links rijden en natuurlijk het legen van het poepenpiesgebeurenbak. Op dit moment riepen de kindjes mij en weet Bol piekfijn hoe dat moet:)

Vol goeie moed vertrokken we, links rijdend naar de eerste campingsite.
We hadden een camping uitgezocht, Takapuna beach die prachtig lag, ongeveer op het strand, uitkijkend over de zee en op loopafstand van een te schattige wijk van Auckland met allemaal leuke winkeltjes en restaurantjes.

We hadden eigenlijk allemaal nog geen last gehad van jetlag, maar toen we gingen avondeten en de kids vroegen om ontbijt, dachten we al, ze moeten even wennen. Om half 3 werd Bootje wakker en niet snel daarna volgde Bel. Ik nog kijkend naar een nog niet omgezet horloge, we mogen zo ontbijten. Maar het werd maar niet licht!

Na even wakker gelegen te hebben merkte ik enkele gebreken aan ons idylische huisje. Ons bed, wat tevens onze eettafel is, was ingezakt, de tussenplanken waren te kort, en ook de dvdspeler, die op dit moment zo goed van pas was gekomen deed het niet(uberhaupt dat we een dvdspeler is al luxe!)
Verder liepen we heel braaf iedere x naar de gezamelijke toilettengroep midden in de nacht om die poepenpiesgebeurenbak niet te snel te vullen, en stootte ik nog 2 x m'n hoofd tegen het andere bed aan.

En daar was die dan, Het Zonnetje. WOW wat het is het hier mooi, zo aan de waterlinie, startend met een heerlijke strandwandeling, met de warmte van de zon.
Weg stomme gedachte gedachtes van kapotte dvdspelers, bulten en ingezakte bedden.

Genieten!!