Midden Amerika

Lieve allemaal,

Soms denk je misschien is het nu niet mooi geweest? Als het aan de 2 oudste ligt misschien wel. Die willen wel eens terug naar hun vriendjes en vriendinnetjes, niet zo gek natuurlijk na al die maanden.
Het waren weer wat roerige weekjes maar nu voornamelijk door perikelen thuis.

Voor het verhaal bevinden we ons nog in Mancora, Peru
We krijgen bericht van onze verhuur makelaar dat de huidige Russische huurder, die ons huis nu gebruiken als weekend uitval vanuit hun appartement in Adam ons huis willen kopen. In het kort gezegd, hadden we een nogal hoge vraagprijs neergelegd en uiteindelijk bleek meneer deze te willen betalen als we dan maar wel 1 mei overdracht zouden hebben.
Na wat tranen en discussie toch akkoord gegaan met de verkoop van het huis. Dit vanuit onze wereldreis met de gedachte dat we dan thuis zouden komen zonder woon of verblijfplaats.
Wij dus snel opzoek naar wat anders.
Ik denk dat iedereen weet dat Aerdenhout voelt bij ons alsof we iets te vroeg naar ons bejaardenhuis zijn vertrokken. Geen horeca, geen groenteboer, geen echte kroeg……
Dus stiekem toch weer een beetje om ons heen gaan kijken, Amsterdam Zuid, Laren, Blaricum. Je kent het wel. Werden ook een beetje getriggerd door crowdfund van Cami met z’n nieuwe Italiaan in laren. Wij zagen ons zelf al zitten met een lekkere fles Brunello op het terras op een dinsdag!

In tussen gaan we zwemmen in Nuro met schildpadden. Nu kennen wij inmiddels best wat plekken in de wereld waar je schildpadden ziet maar hier zwemmen er werkelijk honderden. Dit fenomeen heeft een reden namelijk dat de lokale vissers hier hun afval (vis) in het water dumpen.
Boris springt met zijn Iphone de zee in, dat is einde verhaal, lekker rustig. Meneer staat nu op 1 Iphone, 1 Ipad, 1 rugzak met al zijn huiswerk vergeten op de machu pichu en een E-reader in het hotel in Santiago. Dat gaat lekker vent, die heeft een krantenwijk tot dat hij 16 wordt….
Op het moment dat je het water in springt en met je platte hand op het water slaat (het nabootsen van gefileerde vis wat in het water valt) komen ze in grote getalen op je af.
Harstikke leuk en toch ook een beetje spannend, beesten zijn soms heel erg groot, zeker 1,5 meter. Dit alles werd mogelijk gemaakt Ursula, de lokale Edith Brinkers voor diegene die haar kennen. Een te gekke dag waar we ook dit avontuur alleen beleefden vroeg in de ochtend. Toen we vertrokken stond er inmiddels een bus met Peruanen klaar om ook te water te gaan. Precies goed.

Plek en hotel een aanrader!

Paar dagen laten vertrekken we naar Belize, dit kan eigenlijk het snelst alleen via de USA. Omdat we een connecting flight hebben ging papa er vanuit dat we geen ESTA nodig hadden. Fout gedacht helaas!
Op de airport staan ze ons nogal vreemd aan te kijken alsof we hier weet van hadden moeten hebben, we worden geweigerd. Mijn vrouw gaat weer eens niet akkoord gelukkig en begint spastisch midden in de rij de laptop uit de tas te trekken en besluiten alsnog de aanvraag te doen. Dat is geen pretje met jankende kids, namen en geboorte data van grootouders en weet ik veel wat voor een onzin allemaal. Uiteindelijk weten we 10 min voor sluiting vlucht onze ESTA op de mail binnen te fietsen en mogen we toch mee. In het vliegtuig aangekomen staat ons de volgende verassing te wachten. We vlogen met Spirit Air, je kent ze wel…. Had 4 stoelen voorin en 2 achterin. De business stoelen waren volgens mij gejat uit een oude Russische Antonov, ze hadden wat problemen gehad met de leuningen dus die waren vastgeschroefd, wat zegt u? Vastgeschroefd ja, mijn kin zat ongeveer tussen m’n knieën, lekker nachtje dus.

In Belize huren we een auto en vertrekken naar ons eerste hotel, Caves Branch, soort adventure hotel in de jungle. Eigendom van een Canadese familie die Logistieke diensten verleende aan de overheid van Belize, op het moment dat ze de rekening niet meer konden betalen hebben ze dat vereffend met 50.000 hectare grond. Leuke van hier activiteiten doen is wederom dat er geen andere toeristen zijn, top dus.

Zo goed als al het toerisme in Belize komt uit de USA, hou dat in gedachte.
Dus erg Amerikaans, waarbij ze s ‘avonds aan je tafel staan om activiteiten te verkopen voor de volgende dag en waar ze gaan klappen voor de kok omdat hij de eieren staat te bakken of het vlees staat te snijden; Guys, and this is James behind the meat station cutting ribs especially for you….voor dacht je dan mafkees? En dan klappen allemaal, wat een gekken.
Wel een hoop kids in het hotel met maar ongeveer 25 kamers. Kids vinden elkaar snel en spelen in het zwembad en verzinnen spelletjes met elkaar.
We gaan Cave Tuben met een andere familie uit Santa Barbara, we rijden met een oude Amerikaanse schoolbus de jungle in en gaan op opgeblazen binnenbanden van een auto de grotten in. We hebben alleen Taeke bij de oppas gelaten want die mag niet mee.
Kids springen van de rotsen af etc… Dit zijn de dingen waar de kids het voor doen.

Zuid Amerika staat nou niet bepaald bekend om zijn fantastische keuken daarom zijn we extra blij dat we in Belmopan een Indiaas restaurantje treffen waar we met een te gekke Indiër detegenkomen en de meeste lol hebben aan eten met de locals.
Volgende dag vertrekken we naar het zuiden, het schiereiland Placencia. We verblijven hier in een wat groter Muy’ono resort.
Ze zeggen dat je hier kans hebt om Whale sharks te zien dus we gaan weer proberen.
Dat lukt helaas niet maar hebben wel een dag met 2 te gekke duiken en 1 snorkel trip, met de kids. We nemen een gezellige dikke oppas mee voor Taeke en Trijn en gaan op pad. De eerste duik nog niet beneden gekomen of we zien gelijk 2 haaien. Helaas heeft Boris last van zijn oren en moet terug naar boven. Trij, Bella en ik vervolgen. We zien een gigantische spotted ray uit de diepte naar boven komen, zien vele morene’s, lobster’s, lionfish, koraal en continu een aantal nurse sharks die ons de hele duik volgen als een soort bruine labradors, echt te gek!! 2e duik is wat minder maar nog steeds hartstikke leuk. Tussen de 2 duiken door wordt er ge-bbqed op een piepklein eilandje Silk Caye. Het klapstuk is de snorkel alwaar we met z’n allen includsies Trijntje, Taeke durft niet, tussen de tientallen nurse sharks snorkelen. Je kunt ze zelfs aanraken. Daarnaast zwemmen er vele roggen, pijlstaart, spotted enz… echt ongelofelijk.
Na terugkomst rijden we gezellige dorpje van Placencia in voor een biertje en daarna een gegrild visje bij Maya beach, niks mis mee.

Na 4 dagen Placencia vertrekken we alweer met Cessna Caravan naar onze volgende bestemming, Roatan, een eiland voor de kust van Honduras op een uurtje vliegen van Belize.

In de tussentijd ging onze zoektocht naar een nieuw huis door en besloten we i.i.g tijdelijk een huis te huren in Aerdenhout. Omdat we geen leuk huis tegengekomen en Trij bang is dat mis te lopen, beslissen we dat te huren al vanaf 1 juni.
Dan krijgen we op het vliegveld een telefoontje dat onze Russische vriend van de koop af ziet. Inmiddels onze zinnen gezet op heel iets anders dus deze teleurstelling moest even verwerkt worden. Kids waren wel dolblij overigens.

Nu hier in Honduras op Roatan in een hotelletje Camp Bay Lodge, gerund door Duitse gozer Chris. Super. Heel relaxed, je eigen keukentje, lekker strand en kiten voor de deur.
We gaan een dagje uit elkaar, ik kiten met de oudste 2 op flatspot bij de mangroven en Trij in hotel met de jongste 2 apen. Ook wel eens lekker want 4 kinderen kruipen bij mij nog wel eens onder m’n huid. Papa moet af en toe een beetje me-time hebben om het gezellig te houden. Trij heeft iedere dag Yoga met Bella, gelukkig probeert ze ook weer te kiten. Nadat eigenaar van z’n board afkomt en net een 3,5 meter hamerhaai is tegengekomen op het water wordt ze iets minder enthousiast. Gelukkig staat ze de volgende dag alweer op haar board.

Nog 2 dagen hier en dan vertrekken we naar de jungle in Honduras daarna naar de vulkanen in Nicaragua, we willen heeeeeeel graag lava zien.

Op naar het volgende avontuur.